Το παιδικό τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε σωματικές και ψυχολογικές δυσκολίες αργότερα στη ζωή
Μερικοί άνθρωποι υποθέτουν ότι ξεχνάμε ή ξεπερνάμε το τραύμα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος βιώσει τραύμα ως παιδί, μπορεί να οδηγήσει σε σωματικές και ψυχολογικές δυσκολίες που επηρεάζουν ολόκληρη τη ζωή του.
Ο Thomas O'Connor, διευθυντής του Wynne Center for Family Research στο University of Rochester Medical Center, και η Kristen Holderle, διευθύντρια του UR Medicine's Clinic του HEAL Collaborative , μοιράζονται τους τρόπους με τους οποίους το τραύμα επηρεάζει τον εγκέφαλο και το σώμα, πώς σχετίζονται το PTSD και το τραύμα και προτάσεις για θεραπεία.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ τραύματος και PTSD;
Με το τραύμα, ένα άτομο φοβάται για τη δική του ασφάλεια ή την ασφάλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Μπορεί να είναι οτιδήποτε, από την απώλεια ενός γονέα, μέχρι την εμπειρία ή την καταγραφή μιας επίθεσης, μέχρι το αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Το τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε PTSD (διαταραχή μετατραυματικού στρες), μια κατάσταση που απαιτεί επαγγελματική θεραπεία. Το βασικό σημάδι του PTSD είναι ότι το άτομο δυσκολεύεται να κάνει τα καθημερινά πράγματα που έκανε πριν από ένα τραυματικό γεγονός.
Τα συμπτώματα του PTSD μπορεί να περιλαμβάνουν:
Δεν θα βιώσουν όλοι το ίδιο ένα τραυματικό γεγονός (ακόμη και εκείνοι που εκτίθενται στο ίδιο τραυματικό γεγονός μπορεί να ανταποκρίνονται διαφορετικά) και ένα τραυματικό γεγονός δεν οδηγεί απαραίτητα σε PTSD.
«Είναι φυσιολογικό να αντιδράς βαθιά σε ένα αγχωτικό γεγονός», λέει ο Holderle. «Αν περνάς δύσκολα, αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί σου. Είναι σημαντικό να εξομαλύνουμε τα μεγάλα συναισθήματα και τις μεγάλες αντιδράσεις».
Διάφοροι παράγοντες μπορούν να καθορίσουν εάν η εμπειρία ενός τραύματος θα γίνει μεγαλύτερο πρόβλημα και θα απαιτήσει βοήθεια.
Πώς μπορεί το παιδικό τραύμα να επηρεάσει την ενηλικίωση;
Ο αντίκτυπος του παιδικού τραύματος στη ζωή ως ενήλικος μπορεί να εξαρτηθεί από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε το άτομο, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το τραύμα και τις υποστηρίξεις που ήταν διαθέσιμες και πότε στη ζωή συνέβη το τραύμα.
Για να προσδιοριστούν οι κίνδυνοι εμφάνισης ψυχικής ασθένειας, εθισμού και άλλων καταστάσεων, είναι πλέον σύνηθες να ρωτάμε για προηγούμενα τραυματικά συμβάντα χρησιμοποιώντας μέτρα όπως το ΜΕΑ (Ανεπιθύμητη Παιδική Εμπειρία) . Όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ACE ενός ατόμου, τόσο πιο πιθανό είναι να έχει αρνητικά αποτελέσματα σωματικής ή ψυχικής υγείας.
«Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή το πρώιμο τραύμα επηρεάζει την απόκριση στο στρες», λέει ο Holderle. «Η απόκριση φυγής ή μάχης, η νευροανάπτυξή σας, ξεφεύγει. Υποδηλώνει ότι αν μπορείτε να παρέμβετε νωρίς, όταν κάποιος έχει ένα τραυματικό γεγονός στην παιδική του ηλικία, θα μπορούσε να έχει τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή του».
Όσο νωρίτερα γίνει η παρέμβαση, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να βοηθήσει η θεραπεία, ειδικά για τραύματα στην πρώιμη παιδική ηλικία.
Όταν ένα άτομο αναπτύσσει συμπεριφορές για να αντιμετωπίσει ένα πρώιμο παιδικό τραύμα, η αλλαγή αυτών των συνηθειών αργότερα στη ζωή μπορεί να είναι πιο δύσκολη.
Μπορεί το τραύμα να επηρεάσει τη σωματική υγεία;
Ναί. Εκτός από το ότι επηρεάζει την ψυχική υγεία και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης, το τραύμα έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει και τη σωματική υγεία.
«Η έρευνα έχει δείξει ότι η εμπειρία του τραύματος δεν επηρεάζει μόνο τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας, αλλά και τη βιολογία μας», λέει ο O'Connor. «Το τραύμα επηρεάζει το σύστημα απόκρισης στο στρες και μπορεί να συσχετιστεί με μειωμένη ανοσία και κακή καρδιαγγειακή υγεία».
Το ήξερες;
Το URMC είναι ένας από τους 21 ιστότοπους που συλλέγουν δεδομένα για τη μελέτη ABCD , η οποία παρακολουθεί 11.750 παιδιά μέχρι την πρώιμη ενήλικη ζωή, εξετάζοντας πώς η βιολογική ανάπτυξη, οι συμπεριφορές και οι εμπειρίες επηρεάζουν την ωρίμανση του εγκεφάλου.
Τα δεδομένα από αυτή τη 10ετή μελέτη που ξεκίνησε το 2017 έχουν ήδη οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση του αντίκτυπου που μπορεί να έχει στα παιδιά ακόμη και η επανειλημμένη έκθεση σε τραυματικά γεγονότα μέσω των μέσων ενημέρωσης .
Το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ εμπλέκεται σε πολλές εθνικές μελέτες σχετικά με το τραύμα της πρώιμης παιδικής ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων των μελετών NIH Environmental influences on Child Health Outcomes (ECHO) και του Adolescent Brain and Cognitive Development (ABCD) .
Ερευνητές στο Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης Ντελ Μόντε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ εντόπισαν τρόπους με τους οποίους ο εγκέφαλος μπορεί να αλλοιωθεί από ένα τραυματικό γεγονός . Το εξέχον δίκτυο, το οποίο είναι ένα μέρος του εγκεφάλου που χρησιμοποιείται για μάθηση και επιβίωση, αποδείχθηκε ότι μεταβάλλεται σε άτομα που εκτίθενται σε τραύμα - συμπεριλαμβανομένων εκείνων με και χωρίς PTSD.
Οι επιστήμονες του URMC διερευνούν επίσης πώς μπορεί να μεταδοθούν οι επιπτώσεις του τραύματος, όπως οι τρόποι με τους οποίους οι βιολογικές αλλαγές που προκαλούνται από το τραύμα επηρεάζουν την υγεία στην εγκυμοσύνη. Εξερευνούν επίσης την επιγενετική, τη μελέτη του πώς η συμπεριφορά και το περιβάλλον μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που λειτουργούν τα γονίδια.
Τι μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία;
Εάν κάποιος που σας ενδιαφέρει έχει βιώσει τραύμα, μπορεί να σας βοηθήσει να τον ακούσετε και να ενθαρρύνετε αυτό το άτομο να μιλήσει, αντί να αποφύγει, το συμβάν.
«Μερικές φορές βιώνεται τραύμα και οι άνθρωποι νιώθουν φόβο να μιλήσουν για αυτό επειδή δεν θέλουν να το κάνουν χειρότερο», λέει ο Χόλντερλ. «Είναι σημαντικό να μιλήσουμε. Μπορεί να μην μπορείτε να διορθώσετε τα πράγματα, και αυτό είναι εντάξει».
Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να κατανοήσει την εμπειρία και να προχωρήσει.
Ο προτεινόμενος τύπος θεραπείας θα ποικίλλει, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει:
Οι περισσότεροι θεραπευτές θα επικεντρωθούν στο να βοηθήσουν τα άτομα να ξεχωρίσουν από την τραυματική εμπειρία.
«Πολύ από τη δουλειά που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους ακόμη και πριν εδραιωθεί η ιστορία που δημιουργούν για το τραύμα», λέει ο Holderle. «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε στην αφήγηση. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν μας, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τη σχέση μας με αυτό».
Αναδημοσίευση από: https://www.urmc.rochester.edu/news/publications/health-matters/how-childhood-trauma-may-impact-adults
Μετάφραση κειμένου: Χρύσα Καλαμαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου